Iedereen heeft een fiscaal woonland en iedere organisatie heeft een fiscaal vestigingsland. Hoe de financiële instelling bepaalt welk land dat is, is afhankelijk van de vraag of u een nieuwe klant bent of een bestaande klant.
U bent een nieuwe klant
Financiële instellingen in CRS-landen (Common Reporting Standard) zijn vanaf 1 januari 2016 verplicht om nieuwe klanten een eigen verklaring af te laten geven. In Nederland moeten natuurlijke personen dat doen met het formulier ‘Bepalen fiscaal inwonerschap’ en organisaties met het formulier ‘Bepalen belastingstatus’. Vrijwel alle financiële instellingen in Nederland gebruiken deze formulieren, die het ministerie van Financiën en de Nederlandse Vereniging van Banken hebben opgesteld.
U bent een bestaande klant
Voor bestaande klanten moeten de financiële instellingen zich baseren op de informatie die zij al hebben. Maar als er een aanleiding is, kan de instelling vragen een eigen verklaring af te geven. Bijvoorbeeld als de informatie die de instelling heeft niet compleet is, als men verhuist naar het buitenland of als men een buitenlands telefoonnummer opgeeft.
Ten einde over de meest recente gegevens te kunnen beschikken vraagt FlexGarant Assuradeuren B.V. (FGA) bij een wijziging op een bestaande levensverzekeringsovereenkomst, waartoe een aanvraag/wijzigingsformulier ingevuld dient te worden, bovendien een eigen verklaring af geven middels het formulier ”Bepalen fiscaal inwonerschap (natuurlijke personen) resp. Bepalen belastingstatus (organisaties)”.
Common Reporting Standard (CRS)
Common Reporting Standard staat voor uitwisselen van financiële gegevens tussen ruim 95 landen.
Vanaf 1 januari 2016 stellen financiële instellingen het fiscale woon- of vestigingsland van hun klanten vast. Dat doen die instellingen volgens wettelijke identificatievoorschriften. Ruim 95 landen hebben afspraken gemaakt over de automatische uitwisseling van financiële gegevens van personen en organisaties volgens de zogenoemde CRS.
De gegevens over 2016 worden vanaf september 2017 aan de belastingdiensten van andere landen verstrekt. Die buitenlandse belastingdiensten gaan zelf de gegevens controleren; Nederland is daar zelf niet bij betrokken. Omgekeerd ontvangt Nederland informatie over buitenlandse financiële producten van personen en organisaties die Nederland als fiscaal woon- of vestigingsland hebben. Dit betekent niet automatisch dat men belasting moet betalen in Nederland: de gegevens worden uiteraard eerst goed gecontroleerd.
De OECD heeft de CRS ontwikkeld en de Europese Commissie heeft de CRS overgenomen in een EU-richtlijn. Deze richtlijn vervangt de Europese Spaarrenterichtlijn.
Gegevensuitwisseling met de Verenigde Staten
Personen die Amerikaans staatsburger zijn, moeten altijd belastingaangifte doen in de Verenigde Staten – waar zij ook wonen. Daarom zijn financiële instellingen, zoals banken en verzekeringsmaatschappijen, wereldwijd verplicht financiële gegevens van Amerikaanse belastingplichtigen door te geven aan de Amerikaanse belastingdienst, de Internal Revenue Service (IRS). Die verplichting is een gevolg van een Amerikaanse wet, de FACTA (Foreign Account Tax Compliance Act). In Nederland gaat het verstrekken van deze gegevens via de Nederlandse Belastingdienst. De financiële instellingen geven de gegevens door aan Nederland. Nederland stuurt de gegevens door naar de IRS. De Verenigde Staten sturen ook financiële gegevens aan Nederland. Het gaat om gegevens van Nederlandse belastingplichtigen die in de Verenigde Staten inkomsten of vermogensbestanddelen hebben.
Wanneer is men Amerikaans staatsburger
Om dat vast te stellen, kan men van een financiële instelling een brief met vragen krijgen. Ook als men vertegenwoordiger is van een naar Amerikaans recht opgerichte organisatie, kan men een vragenbrief krijgen. Men is Amerikaans staatsburger als men in bezit is van bijvoorbeeld een Amerikaans paspoort of men is geboren in de Verenigde Staten.
Dubbele belasting voorkomen
Is men Amerikaans staatsburger en woont men in Nederland? Dan moet er wellicht 2 keer belastingaangifte worden gedaan: 1 keer in Nederland en 1 keer in de Verenigde Staten. Om te voorkomen dat men in beide landen belasting moet betalen, hebben Nederland en de Verenigde Staten afspraken gemaakt.
Doorgaans betekent dit dat de Verenigde Staten de in Nederland betaalde belasting verrekent met de belasting in de Verenigde Staten – over hetzelfde inkomen. Wel kunnen fiscale regelingen die in de Verenigde Staten gelden, afwijken van fiscale regelingen in Nederland. Zo kan in Nederland een vrijstelling gelden die niet in de Verenigde Staten geldt, of kan in Nederland iets niet als inkomen worden gezien en in de Verenigde Staten wel. Is dit het geval, dan is dat van invloed op het te verrekenen bedrag.
Nederland verrekent in sommige gevallen dubbele belasting. Bijvoorbeeld als men in Nederland woont, maar inkomen hebt genoten in de Verenigde Staten. Voor meer informatie contact verdient het aanbeveling met uw belastingadviseur contact op te nemen.
Begrippenlijst
Voor de volledigheid verwijzen wij u nog naar de Begrippenlijst behorende bij fiscaal inwonerschap.